DIY

Eskiden de çok sevmezdim herşeyi çok çabuk atmayı ama dikişe başladığımdan beri daha bir atamaz oldum.Herşeye, bu tekrar değerlenebilir mi acaba diye bakmaya başladım.Hele kumaşlara ve yün çilelerine (ne kadar küçük, ne kadar az olursa olsun) hiç kıyamıyorum.

Kızımın kot yeleği de öyle ortaya çıktı işte!!!

Eşimin ağ kısmı eskiyen ama diğer tarafları yepyeni duran bir kot pantolonunu atmaya kıyamadım ve tekrar kalıba yatırdım.Yine bir Burda Dergisindendi model ama hangi sayıydı hatırlamıyorum, şimdi de kalkıp bakamıycam(isteyen olursa, bakarım..:)) ) İçini astarladım, aynı astar kumaşıyla da biyelerini yaptım.Pantolonun ceplerine de kıyamadım, küçültüp cep olarak değerlendirdim...

En sevdiğim, bakarken en zevk aldığım dikişlerimden bir tanesidir kendisi...Çünkü atmadım, değerlendirdim...:)) Bu duyguya bayılıyorum...Böyle bir kaç tane daha yaptığım (eşimden kızıma prolerim) şeyler var. Onları da zamanla paylaşıcam..

İçindeki tişörtü de ben diktim.Paylaşılacaklar listesinde zamanını bekliyor.Sevgiler...