16 Temmuz 2014 Çarşamba

Turuncu Şort




Çok sevdiğim bir teyzem kanser oldu ve yakın zaman önce de kaybettik.Hastalandıktan bir sene kadar sonra (bence durumunu anladı ve ) artık dikemeyeceğini düşünüp beni çağırdı ve kumaşlarını bana verdi.Kumaşlara dünya para veren ben, bu duruma çok sevindim ve uça uça gittim kumaşları almaya.Keşke almasaymışım.Ben hep iyileşeceği umudundaydım.En azından iyileşmese de yaşı 60 civarında olduğu için bu kadar hızlı ilerlemez sanmıştım ama malesef öyle olmadı ve 2,5 3 sene sürmedi hastalık süreci.Ruhun şad olsun Mualla Teyze.Allahtan senin için rahmet diliyorum.
Bana da kumaşlar miras kaldı ama baktıkça hem mutlu oluyorum kumaşlar atıl kalmadı diye hem de içim acıyor.Alırken neleri düşünerek aldı acaba ama kime kısmet oldu diye...
İşte bu kumaş onlardan birisi.Ben de şort olarak değerlendirdim.Bir tanesine de gömlek diktim kısa kollu onu da bir başka postta paylaşırım.Bir tanesi de şu tropik eteğin kumaşıydı.


Hoşçakalın, sevgiyle kalın....Hayat çok kısa inanın.Bir kaç kere ölüp ölüp dirilmiş gibi konuştum farkındayım ama 3 kişinin son zamanlarında yanındaydım, bana yetti.İllaki bişeyleri yaşamak gerekmiyor anlamak için gözlemlemek de yetebiliyor.İçinizi kararttım ama bu da hayatın bir gerçeği ve bunu bilerek yaşarsak herşeyi kafaya takmayız, hayatın tadını daha fazla çıkarırız gibi geliyor bana...
Sevgiler....:))

12 yorum:

  1. Üzüldüm kaybınıza ama hayat devam ediyor işte :((( Şort güzel olmuş bu arada iyi günlerde sağlıkla kullanın...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tşk ederim Aycan Hanım. Hayat devam etsin, düzen böyle kurulmuş...Ölenle ölünmüyor...

      Sil
  2. Allah rahmet eylesin, teyze dua istemiş bugün demek.

    YanıtlaSil
  3. Doğru söylüyorsun. 30 fan sonra hayatla ilgili düşüncelerim çok değişti. Kafayı takmamayı, şükretmeyi ve affetmeyi öğrenmeye başladım. 40 tan sonra daha da güzelleşeceğini söylüyorlar. Bir şeyler öğrenmek ve tanrı ile plan iletişimimi arttırmak için algılarım açık. Kendi beynimin içinde kendi ruhumda keşif yapıyorum desem fazla büyük bir lafmı etmiş olurum. Ancak bu güne dek okuduklarım edindiğim bilgiler ve gözlemlerim boşa gitmedi. Hayatıyadına vararak olabildiğinceözgürce yaşamak gerek. Hala beni sıkan ve geren bir kaç küçük zincirim var. Son nefesimi vermeden onlarıda kırmak istiyorum. Ölmeden önce ben yaşadım demek istiyorum. Umarım mualla teyzenizde yaşamıştır. Ve gözü arkada yarım bir şekilde gitmemiştir. Allah mekânını cennet eylesin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok neşeli, pozitif bir insandı ama içinde neler yaşadı, yaşamadı bilinmez tabii...İnan benim de 30'umdan sonra kendiliğinden fikirlerim değişti.Hayatı anlık yaşamaya başladım.Yani o anı yaşıyorum.1 saat sonrasını düşünmemeye çalışıyorum.Çok derin konular bunlar burda konuşulacak kadar kısa değil.Dediğin gibi kimse için yaşamamak lazım ama bir yere geliyor insan sorumlulukların izin vermiyor işte.En azından benim öyle...Amin cnm cenneti mekan olsun...

      Sil
  4. Allah gani gani rahmet eylesin, mekanı cennet olsun inşallah. Ölüm yaşlı genç kimseye yakışmıyor ama hayat devam ediyor. Şort da çok güzel olmuş Özgücüğüm, ellerine sağlık canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bugün gerçekten Mualla Teyzem dua istemiş ve ne güzel hepiniz rahmet dilediniz.Ruhuna gitsin inşallah...Tşk ederim Berrincim bu arada...:)

      Sil
  5. Başınız sağolsun, allah yattığı yerde dinlendirsin inşallah. Kumaşta çok güzelmiş elinize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tşk ederim cnm.Sizin beğendiğiniz tropikal kumaş da bu teyzemden kalmaydı...:)

      Sil
  6. başınız sağolsun, çok üzüldüm. söyledikleriniz o kadar doğru ki...

    YanıtlaSil
  7. Tşk ederim.Aslında kimse üzülsün istemiyorum.Malesef hayatımızın bir gerçeği.Hayatı hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşayalım.Ya da yarın ölecekmişiz gibi Dolu Dolu... Sevgiler...:)

    YanıtlaSil